Dokonując przełomowego odkrycia, astronomowie natknęli się na masywną kosmiczną strukturę w kształcie pierścienia, która zaprzecza istniejącym teoriom o wszechświecie. Ta kolosalna struktura, znana jako Wielki Pierścień, ma średnicę około 1,3 miliarda lat świetlnych, co czyni ją jedną z największych struktur, jakie kiedykolwiek zaobserwowano. Chociaż jest zbyt słaba, aby można ją było zobaczyć bezpośrednio z Ziemi, jej średnica na nocnym niebie odpowiada 15 pełniom księżyca. 

Wyniki obserwacji Wielkiego Pierścienia zaprezentowano na 243. spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznegow Nowym Orleanie. Znaczenie tego odkrycia polega na tym, że jest ono sprzeczne z podstawowym założeniem kosmologii zwanym zasadą kosmologiczną. Zgodnie z tą zasadą Wszechświat jest jednorodny i wygląda tak samo we wszystkich kierunkach powyżej pewnej skali przestrzennej. 
 

Doktorantka Alexia Lopez, która kierowała analizami na Uniwersytecie Central Lancashire, wyraziła zdziwienie wielkością Wielkiego Pierścienia. „Opierając się na aktualnych teoriach kosmologicznych, nie sądziliśmy, że konstrukcje na taką skalę są możliwe” – powiedziała. „Spodziewalibyśmy się, że w całym obserwowanym przez nas wszechświecie będzie tylko jedna niezwykle duża struktura”.

Istnienie tak masywnej struktury poddaje w wątpliwość pogląd, że ogromne przestrzenie można odkryć, przybliżając Wszechświat. Wielki Pierścień to tylko jeden z przykładów nieoczekiwanie dużych struktur. Innym jest Wielki Łuk, który również odkrył Lopez w 2021 roku. Obie struktury przekraczają obecny teoretyczny limit wielkości wynoszący 1,2 miliarda lat świetlnych. 
 

Co ciekawe, Wielki Pierścień i Wielki Łuk znajdują się w tej samej odległości od Ziemi, w pobliżu konstelacji Botesa i Pasterza. Ta bliskość sugeruje, że są one częścią połączonego systemu kosmologicznego. 
 

Lopez uważa, że ​​tych odkryć nie można zignorować i że wymagają one ponownego przemyślenia naszego standardowego modelu kosmologii. „Te dziwactwa są nadal ukrywane, ale im więcej ich odkrywamy, tym bardziej stajemy przed faktem, że być może nasz standardowy model wymaga ponownego przemyślenia” – stwierdziła. „Co najmniej jest niekompletne. Co najwyżej potrzebujemy zupełnie nowego twierdzenia kosmologii”. 
 

Duży pierścień odkryto dzięki analizie danych z Sloan Digital Sky Survey (SDSS), katalogu odległych kwazarów. Korzystając z algorytmów statystycznych, Lopez i jej współpracownicy zidentyfikowali potencjalne struktury na dużą skalę, co ostatecznie doprowadziło do odkrycia Wielkiego Pierścienia. Początkowo wygląda jak idealny pierścień na niebie, ale dalsza analiza pokazuje, że ma bardziej spiralny kształt, przypominający korkociąg, który jest zrównany z Ziemią.

Pochodzenie Wielkiego Pierścienia pozostaje tajemnicą dla kosmologów. Według jednej wersji powstał on pod wpływem fal akustycznych, znanych we wczesnym Wszechświecie jako barionowe oscylacje akustyczne, co doprowadziło do pojawienia się współczesnych sferycznych powłok galaktyk. Inne wyjaśnienie dotyczy kosmicznych strun, hipotetycznych wad w strukturze wszechświata, które mogą powodować spójność materii wzdłuż linii uskoków na dużą skalę.

Doktor Jenny Wagner, kosmolog z Bahamas Institute for Advanced Study and Conferences, podkreśla wagę tego odkrycia. „To nie wygląda na to, że to tylko zbieg okoliczności” – powiedziała.