Człowiek od zawsze dążył do wyróżnienia się w tłumie, do podkreślenia swojej tożsamości, przynależności do pewnej grupy czy swojego statusu społecznego. Jednak jedna z praktyk, jaką stosowały dawne cywilizacje, wciąż zadziwia i fascynuje współczesnych naukowców - modyfikacja czaszki.

Starożytna praktyka celowej modyfikacji czaszki była znana i praktykowana w różnych zakątkach świata. Jednak jej odkrycie u ludu Hirota z południowo-japońskiej wyspy Tanegashima, który mieszkał tam w okresie od III do VII wieku n.e., dodało kolejny wymiar do tej zagadki. Co stało za tym niezwykłym zwyczajem? Dlaczego ludzie podejmowali się tak radykalnego zabiegu?

Zespół naukowców z University of Kyushu i University of Montana podjął się próby odpowiedzi na te pytania. Przez analizę kształtu i budowy czaszki ludzi z tamtych czasów doszli do wniosku, że nie była to przypadkowość czy deformacja, ale celowe działanie. Co więcej, praktyka ta dotyczyła zarówno mężczyzn, jak i kobiet, co sugeruje, że miała głębszy, kulturowy lub społeczny sens.

Choć wiele kultur praktykowało modyfikację czaszki, motywy za tym stojące wciąż pozostają tajemnicą. Być może, podobnie jak tatuaże czy kolczyki w naszych czasach, modyfikacja czaszki była formą wyrażenia siebie, symbolizując przynależność do pewnej grupy, rodowodu czy statusu społecznego.

Nie można również wykluczyć, że dla niektórych cywilizacji miało to znaczenie religijne lub duchowe. W wielu kulturach głowa była uważana za siedzibę duszy, a więc jej kształt mógł mieć dla nich szczególne znaczenie. Możliwe jest także, że praktyka ta miała na celu odróżnienie się od innych, podkreślenie swojego wyjątkowego pochodzenia lub statusu.

Współczesne społeczeństwo nie jest obce takim praktykom. Wielu ludzi w dzisiejszych czasach decyduje się na modyfikacje ciała, takie jak tatuaże, kolczyki czy nawet chirurgia plastyczna, aby podkreślić swoją tożsamość. Starożytna modyfikacja czaszki, choć bardziej radykalna, była jednym z pierwszych środków, dzięki którym ludzie mogli fizycznie wyrazić, kim są.

W miarę postępu badań nad starożytnymi cywilizacjami możemy tylko mieć nadzieję na odkrycie więcej informacji na temat tej fascynującej praktyki. Jedno jest pewne: dążenie ludzi do wyrażania siebie i podkreślania swojej unikalności jest czymś, co przewija się przez całą historię ludzkości, niezależnie od czasu i miejsca.

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie naukowym PLOS ONE .