Wielki Potop jest motywem powracającym w wielu starożytnych kulturach świata, a jego wersje można znaleźć niemal wszędzie - od mitologii sumeryjskiej po biblijną historię Noego. Jednak nieco mniej znana, lecz równie fascynująca, jest historia Wielkiego Potopu według Azteków, starożytnego ludu, który zamieszkiwał obszar dzisiejszego Meksyku.

Zgodnie z aztecką tradycją, przed Wielkim Potopem, który miał miejsce około 4800 lat po stworzeniu świata, kraj Anahuac był zamieszkany przez gigantów. Wszyscy, poza siedmioma, którzy uciekli do jaskiń, zginęli w potopie lub zostali zamienieni w ryby. Wśród ocalałych był gigant Xelhua, zwany „Architektem”. Po ustąpieniu wód, udał się on do Choluli, gdzie zbudował sztuczną piramidę na pamiątkę boga Tlaloca, który zapewnił schronienie jemu i jego braciom.

Aztecka wizja Wielkiego Potopu jest częścią szerszej kosmogonii, która opisuje różne epoki świata, zwane "Słońcami". Każde z nich kończyło się katastrofą, która niszczyła świat i jego mieszkańców. Czwarta epoka, zwana Nahui-Atl (Słońce Wody), zakończyła się gigantyczną powodzią, trwającą 52 lata, w wyniku której większość ludzi zamieniła się w ryby. Według mitologii Azteków, obecna epoka, Nahui-Ollin (Słońce Trzęsień Ziemi), zakończy się trzęsieniem ziemi.

Różne wersje azteckiego mitu o potopie wskazują na to, że po powodzi nikt nie przeżył i konieczne było nowe stworzenie świata. To różni się od innych opowieści, gdzie przetrwali ocalali, od których wywodzą się współcześni ludzie.

Piramida w Choluli, zbudowana przez Xelhua, jest ważnym elementem tej historii. Xelhua skonstruował ją z cegieł, które były przekazywane z rąk do rąk przez pracowników z różnych prowincji. Złość bogów, którzy rzucili ogień na piramidę, uniemożliwiła jej dokończenie, a wielu pracowników zginęło. Ostatecznie piramida została poświęcona Quetzalcoatlowi.

Ciekawe jest to, jak opowieść o potopie, uniwersalna dla wielu starożytnych kultur, znalazła odzwierciedlenie w Mezoameryce. Aztecka wersja historii, podobnie jak inne starożytne narracje, odzwierciedla próbę zrozumienia i wyjaśnienia katastrofalnych zjawisk naturalnych.

Historia Wielkiego Potopu według Azteków jest więc nie tylko ciekawą opowieścią mitologiczną, ale także kluczowym elementem w zrozumieniu ich kultury, wierzeń i sposobu postrzegania świata. To przypomnienie o uniwersalnym dziedzictwie ludzkości, gdzie różne kultury tworzą podobne opisy zdarzeń z zamierzchłej przeszłosci.