W powieściach science fiction wehikuł czasu jest najczęściej używany jako środek podróży do przeszłości lub przyszłości. Ale jeśli takie urządzenia zostały opracowane, ich funkcjonalność nie została jeszcze oficjalnie potwierdzona. Tymczasem Sarah Bridle, profesor astronomii i kosmologii na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu w Manchesterze, powiedziała niedawno BBC Radio, że podróże w czasie są możliwe. W każdym razie, jeśli mówimy o „wycieczce” w przyszłość. Ale to nie jest takie proste.

Zauważono, że zegary pasażerów samolotów zawsze biegną trochę do przodu.

„Jeśli więc wsiądziesz do samolotu i wyruszysz w podróż dookoła świata, przesuniesz się w czasie o jedną milionową sekundy” – mówi profesor Bridle.

Inna sprawa, że ​​będzie to dla nas zupełnie niezauważalne, ponieważ w tak krótkim czasie nie nastąpią żadne poważne zmiany na świecie. Tak więc używanie zwykłego samolotu jako wehikułu czasu nie ma sensu.

„Jeśli chcesz przesunąć się znacznie dalej w czasie, musisz poruszać się szybciej” – mówi Bridle – „Musisz poruszać się z prędkością zbliżoną do prędkości światła”.

Zdaniem naukowca, gdybyśmy byli na statku kosmicznym zdolnym do latania wokół Ziemi siedem razy na sekundę, to upłynąłby nam tydzień, a na Ziemi sto lat. Wrócilibyśmy do przyszłości. Jednal ​​taki statek kosmiczny zużywałby ogromną ilość energii, przyznaje Sarah Bridle. Dlatego mało kto podjąłby się przeprowadzenia takiego eksperymentu.

Oprócz tego do podrózy w czasie można użyć czarnej dziury. Uważa się, że czas nie płynie w czarnej dziurze jak w naszej rzeczywistości, a gdybyśmy do niego dotarli, mielibyśmy duże szanse na to, żebyśmy byli przeniesieni wiele lat do przodu w skali Ziemi. Jednak wciąż niewiele wiemy o właściwościach takich obiektów. A co jeśli, znajdując się w pobliżu dziury, po prostu rozpadamy się na atomy?

Tymczasem teoretycznie we Wszechświecie istnieją punkty, które mogą służyć jako portale do innych wymiarów, zarówno przestrzennych, jak i czasowych. Ale z drugiej strony, jeśli w fantastycznych dziełach bohaterowie natychmiast i bez żadnych obrażeń teleportują się tam, gdzie potrzebują i gdzie nie potrzebują, a potem spokojnie wracają, to w naszym przypadku nikt nie gwarantuje przetrwania i bezpieczeństwa. „Przećwiczenie” takich podróży zajmuje lata, może wieki eksperymentów. A nawet jeśli wejdziemy w przyszłość, raczej nie wrócimy do naszych czasów. Jednym słowem jest to opcja dla kamikaze.

Sarah Bridle uważa jednak, że ludzkość nie dysponuje obecnie technologią, która mogłaby naprawdę przenieść ludzi w przyszłość. Ale nawet gdyby istniała, należy pamiętać, że przy takim „skoku” po prostu stracimy dla nas spory kawałek czasu. Czy jesteś gotowy dostosować się do nowych realiów? A jeśli w ogóle nie polubimy przyszłości? Zdaiem uczonej powrotu do przeszłości już nie będzie.