Odkrycie starożytnej drogi, która pomogła w budowie egipskich piramid, stanowi przełomowe znalezisko wśród znawców historii i archeologii. W 1994 roku, grupa geologów, zajmujących się badaniem starożytnych miejsc wydobycia kamieni w Egipcie, natknęła się na 12-kilometrową drogę wykonaną z wapienia i piaskowca. Trasa ta ciągnęła się od kamieniołomu bazaltu aż do jeziora Merida, znane również jako Karun.

Wiek drogi, ustalony dzięki badaniom ceramiki pozostawionej przez robotników, datuje się na okres około 2600–2200 lat p.n.e., co czyni ją najstarszą utwardzoną drogą na świecie. Ten fakt jednoznacznie wskazuje na wyjątkowe inżynieryjne zdolności starożytnych Egipcjan, niezbędne do realizacji monumentalnych projektów budowlanych, takich jak piramidy.

Bazalt, używany w budowli, to ciemnoszara lub czarna skała wulkaniczna o dużej gęstości, co sprawia, że jest materiałem bardzo ciężkim - jeden metr sześcienny może ważyć ponad 100 kilogramów. Egipcjanie używali bazaltu nie tylko w architekturze, ale również w sztuce - do wykonywania posągów, które przetrwały stulecia.

W celu transportu tego materiału na olbrzymią odległość, z kamieniołomu do miejsca budowy, Egipcjanie opracowali szczególnie intrygujące metody. Jedną z nich była wykorzystywana odkryta droga z wapienia i piaskowca, przez którą transportowano kamienie na sanie umieszczone na kłodach - ta metoda nie pozostawiła żadnych śladów na utwardzonej drodze. Następnie kamienie te były przeciągane na łódki i transportowane przez jezioro Karun, a czasem łączono je z Nilem, co pozwalało na dostarczenie materiałów aż do płaskowyża Gizy.

Ta droga, pomimo braku porównywalnej złożoności względem piramid, okazała się kluczowym elementem umożliwiającym realizację projektów budowlanych, co podkreślał geolog James Harrell, uznając ją za znaczące osiągnięcie inżynierskie. Pomimo chaotycznego układu kamieni w niektórych miejscach, starożytna droga jest świadectwem innowacyjności i uporu starożytnych Egipcjan.

W porównaniu, Sweet Track, droga odkryta w Somerset w Anglii, jako jedna z najstarszych dróg konwencjonalnych na świecie, została zbudowana około 3807–3806 p.n.e. przez ludzi neolitycznych. Składająca się z drewnianych desek, ta droga, choć używana tylko przez 10 lat, pozwoliła na dokonanie ważnych odkryć naukowych dzięki swojemu zachowaniu do czasów współczesnych. Swym sposobem użycia i konstrukcji znacząco różniła się od egipskiej drogi, co podkreśla różnorodność podejść do inżynierii i transportu w różnych kulturach i epokach.

W konkluzji, odkrycie drogi, która odegrała kluczową rolę w budowie egipskich piramid, nie tylko rzuca nowe światło na umiejętności inżynierskie starożytnego Egiptu, ale również inspiruje do dalszych badań i dociekań dotyczących innych starożytnych cywilizacji.