W dzisiejszych czasach, kiedy granice między fikcją a rzeczywistością wydają się coraz bardziej zacierane, szczególnie interesujące staje się badanie wpływu treści medialnych na nasze przekonania i postawy. Jednym z fascynujących odkryć w tej dziedzinie jest związek między oglądaniem filmów i programów horrorowych a wiarą w zjawiska paranormalne. Badanie przeprowadzone przez Femke Geusens, postdoktorantkę na Wydziale Zdrowia Kobiet i Dzieci na Uniwersytecie w Uppsali, dostarcza ciekawych wglądów na ten temat.

W ramach badań, do których zaproszono 601 dorosłych Belgów w wieku 18-56 lat, zastosowano Zrewidowaną Skalę Wierzeń Paranormalnych Tobacyka, co pozwoliło na szczegółową ocenę różnych aspektów wierzeń w zjawiska nadprzyrodzone. Uczestnicy badania zostali również poproszeni o ocenę częstotliwości, z jaką oglądają osiem różnych podgatunków horrorów, takich jak fikcja paranormalna, rekonstrukcje oparte na rzekomo prawdziwych wydarzeniach, found footage, reality TV o tematyce paranormalnej, filmy o potworach, slashery, horrory psychologiczne oraz komedie horrorowe.

Wyniki badania ujawniły, że oglądanie mediów horrorowych, które twierdzą, że opierają się na prawdziwych wydarzeniach lub przedstawiane są jako rzeczywistość, na przykład reality TV o tematyce paranormalnej i horrory oparte na rzekomo prawdziwych historiach, pozytywnie korelowało z silniejszymi wierzeniami w zjawiska paranormalne. Inne gatunki horrorów, takie jak found footage i fikcja paranormalna, nie wykazały znaczącego związku z wierzeniami w zjawiska paranormalne.

Geusens podkreśla, że istnieje związek między treściami medialnymi, które konsumujemy, a naszym sposobem myślenia o świecie. Interesujące jest, że horrory, które nie pretendują do przedstawiania "prawdy", nie mają takiego samego wpływu na przekonania paranormalne, co sugeruje, że realistyczne przedstawienie treści może prowadzić do silniejszych efektów, ponieważ widzowie akceptują fikcyjne treści jako prawdę.

Badanie ma jednak charakter przekrojowy, co oznacza, że przedstawia stan wierzeń i używania mediów w jednym punkcie czasowym, co utrudnia określenie kierunku przyczynowości między konsumpcją mediów horrorowych a wierzeniami w zjawiska paranormalne. Geusens zauważa, że możliwe jest, iż osoby już wierzące w zjawiska paranormalne mogą być bardziej zainteresowane tego typu treściami. Dlatego w przyszłości warto rozważyć przeprowadzenie badań longitudinalnych, aby lepiej zrozumieć kierunek wpływu między konsumpcją mediów horrorowych a wierzeniami paranormalnymi.