Piramidy w Gizie od wieków intrygowały badaczy - nie tylko tajemniczymi pustkami i ukrytymi komorami, ale także tym, w jaki sposób starożytni Egipcjanie budowali tak imponujące konstrukcje bez nowoczesnej technologii. Jednym z najbardziej poszukiwanych odpowiedzi na nasuwające się pytania jest to, w jaki sposób te struktury zostały tak idealnie dopasowane i usytuowane.

Chociaż jest nieco krzywa, ogólnie kwadratowe boki 138,8-metrowej Wielkiej Piramidy w Gizie, znanej również jako Wielka Piramida Chufu, są niewiarygodnie proste i prawie idealnie wyrównane zgodnie z kierunkami na ziemi. Budowniczy Wielkiej Piramidy ustawili wielki pomnik w punktach kardynalnych z dokładnością do ponad czterech minut łuku, czyli jednej piętnastej stopnia.

W rzeczywistości wszystkie trzy największe piramidy w Egipcie – dwie w Gizie i jedna w Dahszur – są zdumiewająco wyrównane, czego nie można się spodziewać po erze bez dronów, planów, GPSów i komputerów. Wszystkie trzy piramidy mają ten sam błąd: są lekko obrócone w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara od punktów kardynalnych. Chociaż istnieje wiele hipotez na temat tego, jak to zrobiono – używając Gwiazdy Północnej do wyrównania piramid lub cienia Słońca – nigdy nie było do końca jasne, jak to działało.

Teraz naukowcy zaproponowali inny, prostszy pomysł. Zasugerowano, że Egipcjanie około 4500 lat temu mogli wykorzystać równonoc jesienną do osiągnięcia idealnego wyrównania. Równonoc uważana jest za moment dwa razy w roku, kiedy płaszczyzna równika ziemskiego przechodzi przez środek tarczy Słońca, a czas trwania dnia i nocy jest prawie taki sam. Wcześniej pomiary równonocy nie były uważane za możliwą metodę wyrównania, ponieważ nie oczekiwano, że zapewnią wystarczającą dokładność. Okazuje się, że ​​taka metoda może zadziałać - za pomocą pręta znanego jako gnomon.

Aby się tego dowiedzieć, eksperci przeprowadzili własny eksperyment, zaczynając od pierwszego dnia równonocy jesiennej 2016 – 22 września 2016 r. – i używając gnomona do rzucania cienia. W regularnych odstępach śledził punkt cienia, tworząc z kropek gładką krzywą. A pod koniec dnia, owijając rozciągnięty kawałek sznurka wokół słupa, przechwycił dwa punkty łuku i utworzył prawie idealną linię biegnącą ze wschodu na zachód. Ta metoda jest również znana jako metoda indyjskiego koła.

W dniu równonocy, geodeta odkryje, że czubek cienia biegnie w linii prostej i prawie idealnie pokrywa się ze wschodem i zachodem, a stopień błędu odbiega nieco w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara - jest to podobne do małego błędu stwierdzonego podczas zestawiania piramid Chufu i Chefrena w Gizie oraz Czerwonej Piramidy w Dahszur.

W rzeczywistości wszystko, czego starożytni Egipcjanie potrzebowali, aby wyrównać piramidy, było pogodnym słonecznym dniem. Egipcjanie byliby w stanie określić datę równonocy jesiennej, licząc 91 dni przed przesileniem letnim. Ta technika mogła zostać wykorzystana do idealnego wyrównania piramid, ale wciąż nie mamy rozstrzygających dowodów, że tak właśnie było. Egipcjanie niestety pozostawili nam niewiele wskazówek. Nie znaleziono żadnych dokumentów inżynieryjnych ani planów architektonicznych, które dostarczałyby technicznych wyjaśnień, w jaki sposób starożytni Egipcjanie zrównywali z różą wiatrów którąkolwiek ze swoich świątyń lub piramid.