Kanadyjski fizyk David Pete w swojej książce "Pomost między materią i umysłem" dochodzi do ciekawej konkluzji. Jego zdaniem synchroniczności zdarzające się w naszym życiu, takie jak zbiegi okoliczności, które pojawiają się z niezwykłą częstotliwością i są dla doświadczających wystarczająco znaczące, nie mogą być wynikiem czystego przypadku. Uznał on, że w rzeczywistości taki przypadek – to ni mniej ni więcej tylko "otwór w tkaninie rzeczywistości".

Zdaniem autora synchroniczności pokazują, że procesy umysłowe są ciągle związane ze światem fizycznym i to znacznie bliżej niż sądzono dotychczas. Z tą odważną opinią zgadza się amerykański psycholog i neurolog Karl Pribram, który w wywiadzie dla magazynu "Psychology Today", powiedział:

"Nie można powiedzieć, że świat jest kompletnym złudzeniem i nie ma w nim obiektów. Jest inaczej - jeśli uda się wniknąć w głąb wszechświata i spojrzeć na to jako system holograficzny, będzie on pochodzić z zupełnie innej rzeczywistości - takiej, w której może zrozumieć na płaszczyźnie naukowej rzeczy takie jak zjawiska paranormalne i synchroniczności - niesamowite zbiegi okoliczności spotykane w komunikacji wewnętrznej "

Badając synchroniczności słynny klasyk psychoanalizy, Carl Gustav Jung był przekonany, że te zjawiska nie są tylko zbiegami okoliczności i są ściśle związane z procesami psychicznymi.  Ale nie mógł tego zrozumieć, w jaki sposób wydarzenie w głębi psychiki może spowodować zdarzenie lub nawet serię zdarzeń w świecie fizycznym zasugerował, że mogą być tu zaangażowane nowe, nieznane nauce prawidła powodujące naruszenie zasady przyczynowości.

Początkowo większość naukowców nie patrzyła na ten pomysł poważnie, ale w momencie, gdy udowodniono istnienie nielokalnych oddziaływań w fizyce teoretycznej, wielu fizyków postanowiło zrewidować swój stosunek dla tej idei. Znany fizyk Paul Davies stwierdził, że

"dla lokalnych efektów kwantowe faktycznie istnieją formy synchronizacji w tym sensie, że zostają nawiązanie połączenia - a raczej zależności - pomiędzy wydarzeniami, w których każdy związek przyczynowy jest możliwy."

Inny fizyk, wspomniany David Pete uważa, że ​​jungowskie synchroniczności nie tylko są realne, ale również potwierdzają teorię Davida Bohma, który już dawno temu postulował ​​widoczne oddzielenie umysłu i materii jako złudzenia, rodzaju zjawiska, które występuje tylko w świadomości. Tak zwany świat zewnętrzny jest tylko miejscem, gdzie kształt zostaje umieszczony w określonej sekwencji czasowej.

Spory o nierozdzielności umysłu i materii stanowią podstawę zrozumienia wszystkich rzeczy. Pete sugeruje, że zapętlenie rzeczywistości poprzez świadomość może pozostawić głębokie ślady, coś w rodzaju połączenia wewnętrznego.  Więc Pete uważa, że synchroniczności to rodzaj "dziury" w fakturze rzeczywistości, pozwalającej nam dostrzec ogromną jedność natury i to zarówno między światem fizycznym jak i naszą wewnętrzną psychiczną rzeczywistością.

Tak więc, synchroniczności występujące w holograficznym wszechświecie bardzo łatwo wyjaśnić jako ezoteryczny status wskazujący na niewidzialny związek pomiędzy wszystkimi zdarzeniami i zjawiskami zachodzącymi we wszechświecie. Dlatego właśnie "ruch skrzydeł motyla może spowodować tsunami po drugiej stronie świata". 

Ale głównym wnioskiem, który prowadzi nas do potwierdzenia zjawiska spontanicznej synchronizacji w holograficznym wszechświecie jest uznanie faktu, że najbardziej skutecznie możemy zmienić świat zewnętrzny zmieniając swoje wnętrze, a nowa rzeczywistość jest odbiciem świata wewnętrznego.  Wypełniając go światłem, radością i miłością doprowadzi nas to do wersji rzeczywistości wokół nas, która zmienia się zgodnie z naszymi oczekiwaniami wewnętrznymi.

Na podstawie: Synchronicity